نام یکی از تجهیزات آزمایشگاهی که برای آنالیز محتوای اکسیژن ، مونو اکسید کربن و دی اکسید کربن یک نمونه ی گازی ( معمولا گاز دودکش سوخت فسیلی ) به کار گرفته می شود دستگاه اورسات می باشد . با آن که تا حد زیادی با تکنیک های ابزاری جایگزین شده است ، با این حال باز هم دستگاه اورسات در قالب یک راه حل قابل اطمینان اندازه گیری باقی مانده و به کارگیری آن نسبتا ساده می باشد .
الزاما دستگاه اورسات از یک بورت گازی عایق آبی می باشد که به وسیله ی یک لوله ی مویین شیشه ای به دو یا سه سمپلر جذب که حاوی محلول های شیمیایی می باشند متصل شده که گاز هایی را جذب می کند که به منظور اندازه گیری لازم می باشند . به منظور امنیت و امکان حمل دستگاه اورسات، معمولا دیده می شود آن را در یک جعبه ی چوبی قرار می دهند .
مواد جذاب عبارت می باشند از :
بخش انتهایی بورت گازی به یک بطری هم سطح کننده قرار می گیرد تا قابلیت کسب نتایج در یک فشار پایدار فراهم شود و امکان انتقال گاز به محیط جذب یا انتقال از آن جا به دست آید . این بورت حاوی آبی که اندکی اسیدی شده به همراه مقدار ناچیزی شاخص شیمیایی می باشد ( معمولا متیل اورانژ ) تا برای خاصیت رنگ پذیری آماده باشد .
توسط یک سری لوله ی لاستیکی ، گازی که باید تحت آنالیز قرار گیرد تا چند بار به درون بورت کشیده و خارج می شود . معمولا مقدار به بیرون کشیده شده به منظور آسان شدن محاسبه 100 میلی متر می باشد . به وسیله ی یک شیر آب که بورت های جذب را جدا می سازد ، تنظیم سطح گاز در بطری هم سطح کننده و بورت در نقطه ی صفر بورت صورت می گیرد .
به دنبال آن گاز به درون بورت پتاس کاستیک ( پتاس سوزآور ) عبور داده می شود ، چند دقیقه ای آن جا باقی می ماند و سپس بیرون کشیده می شود ، بنابراین گاز باقی مانده از راه سری شیر آب ها جدا می شود . این فرآیند برای مطمئن شدن از اینکه جذب به صورت کامل انجام شده است ، تکرار می شود . پس از هم سطح کردن مایع در بطری و بورت ، حجم باقی مانده ی گاز در بورت مشخص کننده ی درصد دی اکسید کربن جذب شده می باشد .
همین تکنیک برای اکسیژن ، با استفاده از پیروگالول ، و مونو اکسید کربن با استفاده از کلرید مسی آمونیاکی در دستگاه اورسات ، تکرار می شود .
|
|